IN DE OLIE

Joke Bijnsdorp-Menger (1940)

http://indeolie.blogspot.nl/

Meestal schilder ik met olieverf. Vaak doe ik er wat zand door om reliëf in het schilderij te krijgen.
Over het algemeen maak ik tamelijk kleine schilderijen, het liefst portretten.

Een portret schilderen vraagt een hoge concentratie, elke nieuwe penseelstreek kan de gelijkenis bederven.
Die concentratie breng ik niet altijd op. Een vrijere fantasie kan meer uit de losse pols.

Een voordeel van werken met olieverf vind ik dat je al schilderend nog steeds van plan kunt veranderen.

Doordat ik veel laat afhangen van het moment, de conditie, een indruk, een boek of een film worden de schilderijen onderling nogal verschillend, ook doordat ik er van houd verschillende technieken uit te proberen.

Natuurlijk wil ik graag dat er naar mijn werk wordt gekeken, maar verkopen wil ik niet.

Elk schilderij heeft een bepaalde aanleiding en een bepaalde geschiedenis en daarom wil ik ze om me heen houden. Een reden om zo'n schilderij niet te groot te maken!

Toen ik veertien was kreeg ik schilderlessen van Willem Minderman, een docent van de Kunstacademie in Den Haag die op de zaterdagen daar een jeugdatelier leidde. Hij vond dat ik een goed kleurgevoel had. In de jaren vijftig kreeg je als kind niet gauw een compliment, daar zou je maar ijdel van worden, dus dat compliment heb ik gekoesterd.

Wij woonden 40 jaar in Zeeuws-Vlaanderen waar ik lessen volgde bij onder andere Anita de Kerf en Anneke Verdonschot. In Nieuwegein met plezier gewerkt bij Nini Nagy en op het atelier van Sasja Bork .

Getoond werk op de expositie

Portretschilderen heb ik geleerd door eerst gezichten na te schilderen van vrouwen
die waren geportretteerd door onder anderen Rossetti en Kramskoj.

naar Kramskoj: Anna Karenina. Bij hem keek ze hooghartig, ik heb haar slaapkamerogen gegeven.

naar Rossetti, hoofd van het portret van zijn muze Elizabeth Siddal

Daarna maakte ik zelf portretten van schrijfsters die ik bewonder.
Ze zijn niet alleen allebei schrijfster, maar ook allebei geportretteerd als oude vrouw.
Ik schilder graag mensen die langer geleefd hebben.
Op zo'n gezicht is veel te zien.

M.Vasalis 50x60 cm olieverf op doek

An Rutgers van der Loeff- Basenau 30x40 cm olie op doek

Het gezichtje van de kleine Colombiaanse is nog glad en helemaal open.
Zij werd geadopteerd door een oud-leerling van me.
Ik gaf 32 jaar lessen Nederlands aan een middelbare school.

Brigite 30x30 cm olieverf op doek

50x40 cm zand in de onderlaag

Het schilderij 'Aquitanië' schilderde ik nadat ik een boek over Eleonore van Aquitanië had gelezen. Eleonore zou een voorouder van me zijn en dat was de romantische aanleiding om me in haar woelige leven te verdiepen. Eleonore voer voortdurend heen en weer tussen Engeland waar haar man Henry II koning was en haar eigen gebied in Frankrijk. Toen ze met haar zoons samenspande tegen haar man werd ze 15 jaar gevangen gezet in een Engels kasteel. Na de dood van Henry hief haar zoon Richard Leeuwenhart de beperkingen op. Zij bleek ongebroken.

collage 70x90 cm , de stenen poort gemaakt met acrylverf, gel en zand

Over de grote collage van twee mensen en een paard is ook wat te vertellen.
Het is een verbeelding van het leven van mijn grootouders.

Ik heb oude papiertjes gebruikt waarop mijn grootvader gedichten had overgeschreven in schoonschrift.
Helaas is het geschrevene nog maar op een paar plaatsen zichtbaar.

Mijn grootmoeder was zwaar invalide en het paard staat voor de
rolstoel waarin hij haar voortduwde.

Het kruis staat voor zowel hun kruis als hun diepe geloof.

Het wordt omgeven door een cirkel waarin snippers van een krant van 1887.
De berichten over de prins en over koning Willem III zijn nog leesbaar.

Zo heb ik tijd en leven van mijn grootouders met papier uit die tijd vorm willen geven.

80x90 cm olieverf op doek. De stenen poort is gemaakt met acrylverf, gel en zand.

Het kinderschilderij met de giraffe is ook duidelijk voor iemand gemaakt. Hij was nog niet geboren, maar wel op komst en dat inspireerde me enorm.

Hij is nu 20 maanden en doet precies met het schilderij wat ik hoopte: met zijn vingertje 'rijden' door de voren in het rode dak waarin ik het stratenplan heb gemaakt van mijn ouderlijk huis.

Hij aait de poesjes, voelt aan het poortje dat op het schilderij is geplakt. Hij kijkt met zijn vingertjes.

55x74cm collage op paneel

Het schilderij 'Aboriginal' ontstond na een bezoek aan het museum in Utrecht. Ik had gelezen dat er een taboe ligt op het schilderen van de spiraal door anderen dan Aboriginals en nadat ik het taboe had overtreden zat ik met een zware hoofdpijn.
Dat krijg je ervan.

De Japanse danser is gemaakt na onze reis door Japan. Ik heb de martiale yosakoidansers zien optreden met hun enorme energie en verbinding met de aarde.

Kleindochter woonde in Japan en danste mee, dat vergrootte mijn inspiratie. De dame op het paneeltje kan zo niet meedansen, want haar kleding zou alle stoere bewegingen onmogelijk maken.